Beeld als interface

Deze expositie wordt geopend op 6 juni en is te zien tot en met 2 september 2019.

Dit keer een duo-expositie van twee zeer vaardige schilders, laat ik dat voorop stellen, maar ook interessant in de combinatie.

Niek Hendrix (1985) schildert en tekent in zwart, wit en grijstonen beelden die voor de ervaren kijker zeer herkenbaar zijn. Hij eigent zich met groot gemak oude en hedendaagse meesters toe en maakt er nieuwe werken van. Zijn werken zijn zeer gedetailleerd en zijn techniek is zo verfijnd, dat je soms denkt naar foto’s te kijken. Dichtbij wordt die illusie doorbroken door potloodlijnen en in de zichtbaar gelaten structuur van de verf. Hij toont zijn werk voornamelijk in kabinetten, constellaties aan de muur met diverse stijlen en tijdvlakken door elkaar.

Berry Sanders (1971) schildert wel in kleur. Foto’s zijn vaak het vertrekpunt, maar hij schildert zeker niet fotorealistisch. Zijn landschappen en interieurs worden ontdaan van een overvloed aan details, die schilderkunstig worden ‘opgelost’ in kleur en toets. Mensen in zijn werk zijn vaak solitaire figuren, bezig met iets dat nutteloos en onbegrijpelijk lijkt, in relatie tot de omgeving waarin dit plaatsvindt. Maar dat dan toch met een bepaalde onoverwinnelijkheid doen. Zoals de held in de ‘Mythe van Sisyphus’.

Het beeld als interface krijgt in de combinatie van deze kunstenaars een speciale dimensie. De diverse betekenislagen in hun werk gaan de directe strijd aan met hun overtuigende schildertechnieken. Laat los wat u weet, sta open voor de tussenruimte tussen herkennen en begrijpen en maak ruimte voor nieuwe inzichten.

Voor meer info:
www.niekhendrix.com
www.berrysanders.nl

Liesbeth Schreuder