Fantastisch om anderen enthousiast te maken voor kunst.
Als vrijwilliger heeft ze zich in de loop der jaren ingezet voor tal van kunstenaars en meerdere organisaties. Die inzet wordt binnenkort beloond met de Brabant Bokaal, een onderscheiding het Prins Bernhard Cultuurfonds Noord-Brabant die sinds 2008 jaarlijks wordt toegekend aan drie Brabanders die zich als vrijwilliger inzetten voor cultuur en natuur in de provincie.
Buiten Liesbeth zijn dat dit jaar Jacques Rovers uit Breda die veel heeft gedaan om de ontwikkeling van de flora en vegetatie in de regio West-Brabant in kaart te brengen en anderen daarover te leren, en Jan van Eijck voor zijn jarenlange bijdragen over de historie en het cultureel erfgoed van Brabant, met name in en rond zijn woonplaats Goirle.
Kunst is de grote liefde van Liesbeth en vult een belangrijk deel van haar leven. Ze schreef voor het Vriendenjournaal van het Van Abbemuseum, deed bestuurswerk in de grafische en beelden werkplaats in Eindhoven, houdt lezingen, schrijft teksten voor kunstenaars en doet ateliergesprekken waarbij ze kijkt of de manier waarop een kunstenaar zich ook in woord aan opdrachtgevers presenteert klopt met zijn of haar kunst.
Ook helpt ze met subsidieaanvragen. Mensen geven daar nogal eens af op, zegt ze, maar ze realiseren zich niet dat veel kunstenaars die steun hard nodig hebben om bijvoorbeeld materiaal te kunnen kopen. “Een goede tube verf zo tachtig euro kosten.” Zelf steunt ze kunstenaars ook door hun werk te kopen. “Vaak gebruiken ze dat geld meteen om nieuw materiaal aan te schaffen. Niet iedereen is in staat of genegen om een extra werk te kopen, maar hulp bij crowdfunding voor speciale projecten is een goed alternatief. “
Sinds een paar jaar zit ze in het bestuur van het Constant van Renessefonds. “Dat is zo fijn, om via dit mooie fonds geld te geven aan kunstenaars die op andere plaatsen niet terecht kunnen, omdat ze niet passen bij de doelstellingen."
Ze vindt het ook fantastisch om anderen enthousiast te maken voor kunst. Bij het AG doet ze dat bijvoorbeeld bij ‘Ja, kúnst!’, waar ze de deelnemers leert kijken, onafhankelijk van de naam van de kunstenaar en de prijs van het kunstwerk. “Mensen moeten dat echt leren. Als je in een museum rondloopt, merk je dat veel bezoekers hooguit een paar seconden blijven staan. Bij mij gaat het er niet per se om wat de kunstenaar heeft willen zeggen, maar om de beeldkracht en wat dat doet in je hoofd.”
Het is dezelfde gedrevenheid die haar een aantal jaren geleden ertoe bracht om kunstlessen en rondleidingen voor blinden op te zetten. Dat is niet allemaal vrijwilligerswerk, maar ze steekt er veel meer tijd in dan waarvoor ze betaald wordt
“Je moet je realiseren dat het ervaren van kunst niet alleen visueel is. Blinden gaan vaak naar musea, en steeds meer musea zijn daar ook op ingesteld, bijvoorbeeld met voelreplica’s van bepaalde kunstwerken. Maar rondleidingen gaan voor blinden veel te snel. Ze willen veel meer verhaal en zijn zeer geïnteresseerd in de kunsthistorische achtergrond. En als je een kunstwerk goed, maar niet al te gedetailleerd weet te beschrijven, heeft dat voor hen ook betekenis. Ik heb wel eens meegemaakt dat iemand na zo’n beschrijving zei: Wat een prachtig schilderij.”