"Als je in Nederland een koekje bij de thee krijgt dan gaat de trommel dicht. Toen me dat de eerste keer overkwam dacht ik: heb ik iets fout gedaan?"

“Ik zie bij binnenkomst van mensen al wat voor vlees ik in de kuip heb en hoe ik ze tegemoet moet treden. Dat klopt bijna altijd"

Van hulp aan kunstenaars bij het verwerven van opdrachten of het aanvragen van subsidie tot lessen en kunstrondleidingen voor blinden: wie hoort wat Liesbeth Schreuder allemaal voor kunst en kunstenaars in Eindhoven (en ook daarbuiten) doet, kan zich er alleen maar over verbazen dat ze ook nog tijd heeft om exposities te organiseren en kunstlezingen te geven bij AG-Eindhoven.

“Het sterk toegenomen thuiswerken is niet goed voor de onderlinge band. Samenwerken via het scherm levert geen blijvende draadjes op tussen mensen.”

“Dante was zijn tijd ver vooruit, zijn ideeën zijn nog net zo actueel als 700 jaar geleden.”

”Ik heb geleerd bij een conflict nooit de ene partij te geloven voordat ik de andere gehoord heb; het is essentieel je oordeel op te schorten tot alle feiten en meningen op tafel liggen”

“We denken dat we het als EU fantastisch voor elkaar hebben, dat we een voorbeeld zijn voor de rest van de wereld, maar vanuit andere continenten is de perceptie toch anders.”

“Alle trends gaan de verkeerde kant op. (...) Voor iemand die de feiten kent en een beetje kan rekenen – en ik beschouw mezelf als zo iemand - is dat geen verrassing.”

“Mijn entree in het AG was thuiskomen. Een warm bad. Ze lachten om mijn grapjes! Ik dacht: hier ben ik op mijn plek.”

“Veel kiezers haken af, ze vertrouwen de gevestigde partijen niet meer en lopen populisten achterna. Er is een groeiende kloof in de maatschappij, dat baart mij zorgen.”

Hoe enorm verschillend mensen tegen zaken aan kunnen kijken, dat fascineert Onno Bense, AG-lid sinds 2023. Zijn motto is altijd: blijf open minded.

“Wat ik nu doe is het uitwerken en vastleggen van waarnemingen bij projecten en de verslaggeving. Dat wordt door de andere leden van de club hogelijk gewaardeerd want die vinden veldwerk heel leuk, maar papierwerk niet: iedereen blij.”

De weg vinden in een stad vol verkeersborden met Chinese karakters. Met Google Maps lukt dat tegenwoordig wel, maar toen Jan Willem Vogel eind jaren negentig voor Philips in het Taiwanese Kaoshiung woonde, moest Maps nog worden uitgevonden. Buitenlanders in de stad bedachten daarom hun eigen straatnamen, gebaseerd op herkenbare dingen in een straat, om elkaar de weg te wijzen.

Al jong realiseerde Willem Mennen zich dat ieder mens twee kanten heeft. Aan de ene kant is hij een individu dat het in zijn eentje moeten zien te rooien in de wereld, aan de andere kant een sociaal wezen dat veiligheid en bescherming zoekt in een groep.