Een gedreven duizendpoot

“Tot op de dag van vandaag verdienen mannen meer dan vrouwen voor precies hetzelfde werk - ook in de medische wereld -, al wordt het verschil kleiner.”

Mia Sol

Hard werken leerde Mia Sol als kind, op de boerderij van haar ouders in het buitengebied van Sint Oedenrode. Daar was altijd wat te doen. Dan werd er weer een varken geslacht, dan moest het hooi weer van het land. Iedereen hielp mee, ze wist niet beter. Ze wist ook niet beter dan dat ze na de lagere school naar de huishoudschool zou gaan, maar het liep anders. Het hoofd der school kwam langs en overtuigde haar ouders dat Mia pienter was en verder moest leren. Zo geschiedde. Ze deed de middelbare school in Veghel en ging geneeskunde studeren. Ze ging op het brommertje naar Nijmegen om een kamer te zoeken. “Hoe moest ik er anders komen?” zegt ze laconiek.

Mia was nieuwsgierig en ondernemend en wist haar mondje open te doen. De studie verliep vlot. Ze wilde zich specialiseren in chirurgie, maar dat stuitte op praktische bezwaren. “Mijn ogen waren te slecht. Maar ook, als je je specialiseert kom je na verloop van tijd meestal in een maatschap terecht en dan ben je niet meer ‘verhuisbaar’. Je zit vast aan een ziekenhuis, en dat wou ik niet.” De reden was simpel: ze had in de Nijmegentijd haar partner gevonden, die een eigen carrière ambieerde, en dan kon ze maar beter mobiel zijn. Een beetje afwisseling in haar carrière sprak haar trouwens ook wel aan. Ze deed de specialisatie bedrijfsarts en werkte o.m. bij PTI in Hilversum, Philips Medical in Best, het Elisabeth-TweeSteden-Ziekenhuis in Tilburg en als freelancer. In vele rollen, als bedrijfsarts uiteraard, maar ook als coach, consultant, onderzoeker en bestuurder.

Niet alleen beschikt Mia over ongekende werklust, maar ook ze heeft een brede belangstelling voor de wereld om zich heen - met een scherp oog voor onrecht - en een drang en talent om haar ideeën op papier te zetten en uit te dragen. Zo schrijft ze al tien jaar columns voor de nieuwsbrief van de VNVA (Vereniging van Nederlandse Vrouwelijke Artsen) over talloze onderwerpen die haar bezighouden. Bijvoorbeeld achterstelling van vrouwen, daar is ze fel over: “Veel vrouwen zijn teleurgesteld in hun loopbaan. Tot op de dag van vandaag verdienen mannen meer dan vrouwen voor precies hetzelfde werk - ook in de medische wereld -, al wordt het verschil kleiner. En worden in een bepaalde branche vrouwen dominant dan daalt het salaris over de hele linie. Daarom is een vereniging als de VNVA nodig en ben ik er lid van geworden.” Op congressen van de MWIA (Medical Women’s International Association) zag Mia dat vrouwelijke artsen in de wereld een groot verschil kunnen maken voor achtergestelde vrouwen.

Mia ging onlangs, net als haar man, met pensioen. Ze passen op de kleinkinderen, lopen het Pieterpad, klussen, ‘camperen’, enfin, wat pensionado’s zoal doen. Maar Mia zocht een nieuwe intellectuele uitdaging en zag wel wat in het AG, het brede palet activiteiten sprak haar aan. In april 2025 werd ze lid en inmiddels is ze actief bij de EU-tafel en LEF, naast haar Nieuweledentafel. Vooral economie heeft haar bijzondere belangstelling: “In mijn jeugd leerde ik ‘steek je been niet verder uit dan het laken lang is’, ofwel, geef niet meer geld uit dan je hebt. Die boerenwijsheid is in de huidige wereldeconomie, die helemaal draait op schulden, totaal vergeten. Dat we met zijn allen op krediet leven vind ik zorgelijk.” Nog een andere interesse, ontstaan na het lezen van boeken van Henk Woldring en Charles Taylor, is de Christelijke (politieke) filosofie. Daar zou ze op termijn in een bijbelgroepje wel eens verder over willen discussiëren. AG’ers die daarvoor belangstelling hebben kunnen zich alvast bij haar melden.