Huisconcerten in het AG: kamermuziek zoals die ooit bedoeld was

Kamermuziek staat hoog op de muziekkalender van AG Eindhoven. De man daarachter is pianist Frans van Tuijl, behalve begeleider van diverse musici een enthousiast organisator van huisconcerten bij hemzelf thuis en sinds twee jaar ook op het AG. Van Tuijl heeft een opmerkelijke carrière. Op zijn 43ste verwisselde hij een goedlopende apotheek voor een opleiding die hem in staat stelde te gaan doen waar hij in zijn studietijd ook al van had gedroomd: professioneel musicus worden.

Zijn woonkamer in Waalre wordt gedomineerd een grote zwarte concertvleugel. Sinds pakweg bijna 25 jaar geeft Van Tuijl daar, samen met bevriende professionele musici in wisselende samenstelling, maandelijks huisconcerten. Het mooie van die concerten en ook van de concerten bij het AG is de kleinschaligheid, zegt hij.
“Als je de zitbank en de tafel naar de zijkant schuift, kunnen hier maximaal 55 mensen in en zo is kamermuziek natuurlijk ook bedoeld. Die werd oorspronkelijk niet geschreven voor grote concertzalen, maar om gasten thuis te vermaken. Zo’n klein gezelschap geeft een intimiteit met de muziek die je in een concertzaal mist. En het mooie is natuurlijk ook dat je na afloop nog een praatje kunt maken met de betrokken musici.

”Het apothekersvak was niet zijn eerste keuze, zegt Van Tuijl. Liever dan farmacie was hij geneeskunde gaan studeren, maar daar zag hij om praktische redenen vanaf. En hoewel hij in zijn studiejaren veel muziek maakte en contact had met musici, weerhielden zulke praktische overwegingen hem ook om beroepsmatig die richting op te gaan. “Mijn studie afbreken zou grote consequenties hebben gehad voor mijn studieschuld en bovendien had ik dan in militaire dienst gemoeten”. 
Zijn huwelijk met een Eindhovense bracht hem naar de lichtstad, waar hij met succes een apotheek had die onder meer aan instellingen in de regio leverde. Maar toen dat huwelijk op zijn 43ste mede door ongewilde kinderloosheid op de klippen liep, vroeg Van Tuijl zich af of hij echt voor de rest van zijn leven medicijnen wilde maken en verkopen. Het antwoord was een eenduidig nee.
 Dus besloot hij de apotheek te verkopen en de sprong in het diepe te wagen. “Ik heb me toen opgegeven voor audities bij twee conservatoria, in Amsterdam en Utrecht, maar in Amsterdam werd ik vanwege mijn leeftijd bij voorbaat afgewezen. Iemand gaf me het advies om het privé te proberen bij pianovakdocent Jan Wijn, die in Amsterdam les gaf, en die nam me na een aantal tests inderdaad aan”. Als aanvulling op zijn lessen volgde Van Tuijl muziektheorie aan de inmiddels gesloten Schumannacademie. 
Maar het moeilijkste moest nog komen: daadwerkelijk voet aan de grond krijgen als professioneel musicus. Wat hij miste, waren de contacten die je als student aan het conservatorium legt en de begintijd was behoorlijk moeilijk. 

De doorbraak kwam, toen hij muziekproducent Sigrid van der Linden leerde kennen en die hem vroeg of hij de kandidaten van het NCRV-programma Una Voce Particolare wilde begeleiden. “Dat betekende dat ik in een paar dagen tijd zeventig kandidaten moest begeleiden. Je kreeg een paar minuten de tijd om de bladmuziek door te kijken en dan moest je die meteen spelen. ”
Daarmee begon zijn carrière langzaam te lopen, al gooide corona een paar jaar lang behoorlijk wat roet in het eten. Maar inmiddels heeft hij het drukker dan ooit. Van Tuijl heeft zich toegelegd op begeleiding en is inmiddels de vaste begeleider van een aantal koren. Ook begeleidde hij eindexamenkandidaten van het conservatorium en wordt hij regelmatig ingezet als pianist van de jonge bariton Raoul Steffani. “Behalve als die op televisie optreedt. Daar vinden ze me te oud”, zegt hij een beetje gelaten.
En dan zijn er natuurlijk nog de huisconcerten die hij met veel plezier geeft. Spijt van zijn besluit heeft hij nooit gehad. Hij doet wat hij altijd heeft willen doen. “En daar maak ik nog mensen blij mee ook. Ik voel me echt bevoorrecht dat ik mensen met muziek gelukkig kan maken.”