Harald uit Oslo en Ria uit Den Haag hebben elkaar een paar jaar eerder leren kennen tijdens een jeugduitwisseling in Oslo.
Harald en Ria Ihle-van Nieuwpoort met hun dochters Astrid en Frøydis in Oslo, enkele jaren na hun huwelijk. Op de achtergrond het stenen huis - in Noorwegen een grote uitzondering - van de oma van Harald, bij wie ze de eerste vier jaren van hun huwelijk mochten inwonen.
Tijdens ontmoetingen in daarop volgende vakanties bloeit de liefde op. Na vier jaar trouwen ze, 21 jaar oud, en gaan ze inwonen bij de oma van Harald in Oslo. De jeugdige echtgenoot wijdt zich nog een paar jaar aan zijn natuurkundestudie met als hoofdvak informatietechnologie, Ria vindt werk bij een reclamebureau en beheerst het Noors al gauw volledig. “Ik ben een echte Nederlandse, maar voeg me heel gemakkelijk.” Er worden twee dochters geboren, Astrid en Frøydis.
Op zoek naar werk komt Harald in 1969 als programmeur terecht bij Philips ISA (Information Systems and Automation) in Eindhoven, waar het gezin (later nog uitgebreid met zoon Einar) ook gaat wonen, wel met de bedoeling dat het maar voor vijf jaar is, om dan weer naar Noorwegen te gaan. Zo ver komt het niet: Harald en Ria vinden volledig hun draai in hun nieuwe woonplaats, de kinderen komen prima aan hun trekken op de Vrije School.
“Die school is heel belangrijk geweest in ons leven. De band met onze omgeving werd er erg door versterkt. Terwille van de kinderen zijn we in Nederland blijven hangen.” Nog steeds speelt de Vrije School een belangrijke rol in de familie: de beide dochters zijn er als juf aan verbonden, respectievelijk in Oslo en De Bilt. Einar is musicus geworden en componeert muziek voor films en games.
Internationaal
In zijn werk bij Philips merkte Harald al gauw hoe plezierig hij het vond om met stagiaires uit de hele wereld te maken te hebben. “Ik voelde me al half Nederlander en half Noor. Door de contacten met de studenten heeft mijn internationale interesse zich nog verbreed.”
Als hij na acht jaar Philips en acht jaar als docent ICT op de hts attent wordt gemaakt op een vacature bij het Philips International Institute, dat getalenteerde buitenlanders een aanvullende technologische opleiding in Eindhoven biedt, hapt hij gretig toe. Harald geeft er als docent een aantal informaticavakken, maar is ook nauw betrokken bij het organiseren van activiteiten om de studenten wegwijs te maken in de Nederlandse samenleving.
“Dat was zo bijzonder om mee te maken. Al die kleuren mensen, culturen, geloven. Vaak zouden het vijanden van elkaar geweest zijn, maar hier waren het de beste maatjes. Het heeft me geleerd dat we aan de binnenkant allemaal hetzelfde zijn.”
Als het instituut na vier jaar opgaat in het aan de TU/e verbonden Eindhoven International Institute, verhuist Harald mee, met behoud van zijn Philipsloon. Nog eens vier jaar later doekt de TU het instituut op en staat Harald op straat. Hij kan na verloop van tijd voor halve dagen bij Fontys aan de slag als docent informatica, maar als Ria in 2000 ernstig ziek wordt, besluit hij, 57 jaar oud, te stoppen met werken en thuis bij te springen.
Op zijn zestigste gaat hij officieel met pensioen. De dagen blijven overvol. Naast de kinderen en acht kleinkinderen speelt muziek een cruciale rol in hun leven. Harald: “Ik kom uit een muzikaal nest. Mijn vader was koordirigent, mijn moeder speelde viool. Er was altijd veel muziek thuis.”
Zelf speelt hij al zijn hele leven verdienstelijk piano en accordeon, ten faveure van tal van orkesten en bands, zoals de AG-pianogroep Noot, die in oktober het concert ‘Noot en vrienden’ geeft, en het salonorkest The Roses, dat in november optreedt bij Muziekcaleidoscoop. Ook als koorzanger heeft hij een grote staat van dienst opgebouwd.
De volgende generaties hebben van meet af aan dezelfde muzikale interesse en aanleg aan de dag gelegd. “Leuk dat die beleving van de muziek is doorgesijpeld naar onze kinderen en kleinkinderen. Ze bespelen allemaal met veel plezier een instrument.” De schoonzoons blijven niet achter: de een maakt furore als operazanger, de ander speelt altviool (en leerde zo Astrid kennen). Bij familiefeesten is er altijd wel een optreden van een muzikaal gezelschap uit eigen kring. Zo heeft Harald, trouw aan zijn Noorse wortels, al vaak met zoon Einar, die viool en Noorse hardangerviool speelt, Noorse muziek ten gehore gebracht.
Plezier
Alleen aan de muziek zou Harald al een volle werkweek kunnen hebben. Daar kwam vanaf 1999 bij dat het AG hem ging opeisen. Via het AG-Klezmerorkest was hij in contact gekomen met AG-leden. Van het een kwam geleidelijk het ander. Met zijn informatica-achtergrond raakte hij intensief betrokken bij de automatisering van de AG-ledenadministratie en het opzetten en onderhouden van de website. “Ik heb dat altijd met veel plezier gedaan.” Dat gold minder voor Ria, want zij voelde zich wel eens tekort gedaan, als haar man weer volledig in beslag werd genomen door klussen voor de vereniging. Overigens liet Ria zelf zich niet onbetuigd: zij droeg met haar versieringen bij aan de aankleding van de AG-sociëteit bij speciale gelegenheden. Ook hield zij een tentoonstelling van haar artistieke werk.
Het mocht geen wonder heten dat Harald vorig jaar benoemd werd tot honorair lid.
Dit interview verscheen eerder in Gewag 65
Ter gelegenheid van hun zeventigste verjaardagen werd deze foto van Harald en Ria in 2013 gemaakt.
