Als voorzitter wil ik vooral een ankerpunt zijn
Hilde Paul met haar gezin: man Kees en dochters Laura (rechts) en Marlene. Plus hun hond Belle.
Het is snel gegaan met je rol binnen het AG.
In eerste instantie werd ik benaderd voor een rol binnen het bestuur. Al snel evolueerde dat via vicevoorzitter naar voorzitter.
Over beide posities heb ik wel goed nagedacht. Ik besefte dat een bestuursfunctie al snel mijn belangrijkste activiteit bij het AG zou worden. Aangezien ik er ook veel plezier aan beleef, vind ik dat prima. Daarnaast leer ik zo razendsnel de vereniging kennen.
Ik ken het AG eigenlijk al meer dan 30 jaar. Als management-trainer bij Philips heb ik ontzettend vaak gebruik gemaakt van de accommodatie van het AG. Ook in volgende banen heb ik vaak zalen gehuurd om een activiteit uit te voeren. Toen onze kinderen klein waren, woonden we vlak achter het AG en gingen we met ze naar kindervoorstellingen in het weekend.
Waarom ben je uiteindelijk ook lid geworden?
Dat idee speelde op de achtergrond al heel lang. Telkens stond er iets in de weg: een drukke baan en twee (kleine) kinderen, een auto-immuun ziekte met een wisselend beeld, veel andere hobby’s en activiteiten als vrijwilliger.
Lid ben ik geworden omdat ik de intellectuele stimulans miste in mijn leven. Muziek, schilderen, handwerken, kortom, het creatieve deel vulde en vul ik in met activiteiten buiten het AG. Maar het gezamenlijk lezen van een goed boek, goede gesprekken in goed gezelschap, daar was nog behoefte aan. Ik ben al snel gesteld geraakt op deze club.
Ik doe mee aan mijn Nieuwe Leden Tafel 18.1 (een erg stimulerend en gevarieerd gezelschap), aan de filosofiecursus bij Ingeborg van den Bolt over persoon en identiteit, aan toneel en ik bezoek lezingen die ik interessant vind. En dan natuurlijk het bestuur. Het bestuur zie ik ook als een activiteit. Een activiteit die heel veel oplevert, je werkt met een klein groepje intensief samen. Dat creëert een saamhorigheidsgevoel waar ik erg van geniet.
Je heb in Leiden organisatiekunde gestudeerd en daarna lange tijd bij Philips gewerkt. Eerst als management trainer, van 1991-1994 als manager van Philips Transfer bij de grootscheepse Centurion-reorganisatie en daarna tot 2003 als manager in strategische functies, o.a. bij Philips Consumer Electronics en Philips Lighting. Wat hield dat in?
Erg veel verschillende zaken. In ieder geval stond altijd de vraag centraal: waar gaat de onderneming naar toe, welke ontwikkelingen zien we in de toekomst inhoudelijk, organisatorisch maar ook maatschappelijk, en wat voor personeelbestand hebben we daarvoor nodig? Dat gaat over het ontwikkelen van je personeel en over wat voor leiderschap we willen zien.
Je hebt het over een auto-immuun ziekte. Wat kun je daarover zeggen?
Mijn aandoening heet SLE-Sjögren. De S staat voor Systemisch, en daarmee is eigenlijk alles gezegd. Deze ziekte kan zich in vele gedaanten voordoen: huidproblemen, nierproblemen, slecht functioneren van de slijmklieren en traanklieren, waardoor ik vaak pijn in mijn ogen heb. Iets wat iedereen met de aandoening heeft: plotselinge aanvallen van extreme vermoeidheid. Er bestaat medicatie die de ziekte deels onder de duim kan houden; genezing is geen optie. Toen ik dit kreeg, was ik erg ziek. Dat is ook een aantal jaren wisselend zo geweest. Nu ik iets ouder ben, gaat het beter en kan ik me weer wat meer in het openbare leven vertonen. Nog steeds moet ik mijn energie managen.
Ik ben na de diagnose auto-immuun aandoening nog wel actief geweest als counselor, maar op kleinere schaal.
Wat betekent deze aandoening voor je voorzitterschap?
Het voorzitterschap kan zwaar zijn door het veronderstelde tijdsbeslag. Daarom heb ik voor mezelf een rooster gemaakt. Op maandag werk ik de hele dag voor het AG en dan ook het liefst op het AG. Op dinsdag en vrijdag doe ik niets voor het AG. Woensdagmiddag vergader ik geregeld, en op donderdag besteed ik een uur aan de mail. Jammer genoeg heb ik dit rooster nog maar kort kunnen proberen.
Wat voor voorzitter ben je of wil je zijn?
Als voorzitter wil ik vooral een ankerpunt zijn. Er zijn zoveel begaafde, vernieuwende leden binnen het AG, dat ik het vooral als mijn taak zie de mooie initiatieven (oude en nieuwe) de kans te geven en in de vereniging in te passen. Ook voor de mensen voor wie het AG vooral een kans op contact maken met anderen is, wil ik er zijn. Wij zijn een VER-ENIGING: letterlijk een paar mensen samen voegen. Daaraan wil ik zeker een bijdrage leveren. En dat samenvoegen dan ook hecht-zijn en omzien naar elkaar omvat.
Wat zie je als speerpunten?
Het AG toekomstbestendig maken en vooruitlopend daarop ideeën stimuleren en vormgeven. Verder onderlinge saamhorigheid behouden, zorgen voor elkaar, elkaar uitdagen met scherpzinnige debatten en lezingen. Een goed gesprek dat nergens over hoeft te gaan, maar ook ineens wel ergens over gaat.
Er wordt wel gesproken over de veroudering van het AG. Toch hebben we wel een aantal jongere leden, ik vind het belangrijk hen te ondersteunen in het vormgeven van hun AG. Iedereen maakt immers van het grote aanbod van activiteiten zijn/haar eigen AG.
Het bestuur heeft een werkgroep in het leven geroepen die nadenkt over AG 2025, een strategie voor de toekomst. En we hebben de BeleidsAdviesRaad (BAR) gevraagd een onderzoek te doen naar en advies uit te brengen over het te voeren marketingbeleid.
Nog wel tijd voor hobby’s?
Ik wandel al sinds mijn twintigste graag in de bergen. Het is een beetje een avontuur, goed voor je lichaam en de beloning bestaat uit fantastische vergezichten.
Sinds kort ben ik weer aan het blokfluiten. Gewoon lessen. Op een sopraan- en altblokfluit. Elke dag een paar keer tien minuten. Ik vind het heerlijk. Door dat gefluit vergeet ik alles.
Ik brei en borduur ook. Soms doe ik het veel, dan blijft het weer maanden liggen. Verder schilder ik en maak ik mandala’s. Het gaat me dan om de activiteit en minder om het eindresultaat.
En ik lees heel graag: literatuur, boeken die in het verleden of in een andere cultuur spelen, en populair wetenschappelijke literatuur.
Je zingt ook in een koor, Cantimond, een oecumenisch gemengd koor. Repertoire: ‘muziek met een boodschap vanuit een christelijke levensoriëntatie’. Welke rol speelt het geloof in je leven?
Ik ben opgevoed in een Nederlands Hervormd gezin. De neiging om me te verzetten tegen de kerk of het geloof heb ik nooit zo gehad. Ik heb er in de loop der jaren wel mijn eigen draai aan gegeven. Ik geloof dat het ritueel voor mensen erg belangrijk is. Verder ben ik nogal een vrijdenker: de zin van het leven zit in de andere mens. Daar kun je ook God ontmoeten. We hebben een taak, maar iedereen moet wel zijn of haar eigen taak vinden. En in sommige periodes van je leven is er zijn meer dan genoeg. Ik ben getroffen door het gezang van monniken, de zuiverheid, het goede willen doen. Is dit een grote rol in mijn leven? ik weet het niet. Het geloof is meer de achtergrond van mijn leven. Van daaruit leef ik en probeer ik als mens de goede dingen te doen.
Je hebt aangegeven dat je de leden in deze moeilijke tijd graag een hart onder de riem te steekt. Wat wil je precies kwijt?
Beste AG’ers, dit is voor ons als vereniging een barre tijd. Ontmoeten staat hoog in het vaandel en dat mogen we nu fysiek niet. Maar we kunnen elkaar wel op een andere manier ontmoeten: stuur eens een kaartje, bel eens met iemand van wie je weet dat die persoon alleen in quarantaine zit, stuur een mail. Er zijn initiatieven om elkaar zelfs online te kunnen ontmoeten rondom een thema. Oftewel: het AG gaat nooit dicht, we gaan nu misschien even vooral digitaal, maar we komen terug. En sterker, want dan hebben we er ondertussen allerlei nieuwe mogelijkheden tot ontmoeten bij. Houd moed.
-------
Hilde Paul
Geboren: 18 augustus 1958 in Bergschenhoek (ZH).
Woonplaats: Helmond
Studie: Organisatiekunde, Rijksuniversiteit Leiden, en postacademische opleiding psychotherapie, Turnhout/Leuven.
Gehuwd met Kees (Hilde: “Ik ben met een Brabander getrouwd en voel me ook zelf echt een Brabander”), vier jaar met pensioen, tot voor kort adviseur in het onderwijs. Actief als bestuurder en binnen Probus. Hobby: koken (Hilde: “En dat komt mij prima uit).
Twee dochters, Laura en Marlene. Zij hebben beiden in Leiden gestudeerd. Laura werkt als beleidsadviseur van minister Slob (Onderwijs), Marlene houdt zich bezig met fotochemie en de energietransitie. “En we hebben een hond, Belle, een Leonberger.”
Bestuurlijke ervaring: sinds 2018 secretaris oecumenisch koor Cantimond in Helmond en sinds november 2019 bestuurslid Johan Albert Kaulen Stichting, ook in Helmond, die een fonds beheert ter ondersteuning van protestants-christelijke projecten.
Dit interview verscheen omstreeks april 2020 op de website.